ELİF’İM
Sargı merhem tutmaz kalbimde ağrım,
Umut ver ateşim sönsün Elif’im. Sevda oklarıyla yaralı bağrım, Hedef tahtasına dönsün Elif’im. Tek hükmü infazım, padişahımsın, Her iki cihanda, vuslat ahımsın. Secdei rahmanım, kıblegâhımsın, Sen bana ilahi yönsün Elif’im. Sevdanla ben beni bahtıyâr ettim, Gurbeti kendime öz diyâr ettim. Seni sevdiğimi aşikâr ettim, Eğer bilmiyorsan bönsün Elif’im. Kör talihim bırakmıyor yakamı, Arada engel var gülüm şakamı. İstemem dünyada malı makamı, Benim tek özlemim sensin Elif’im. Yalnızlığın karanlığı çökerken, Hicran bağlarımız gazel dökerken. Her seher vaktinde şafak sökerken, Umutlarla doğan günsün Elif’im. Oksijenim sensin verip aldığım, Nurlu mah yüzüne baka kaldığım Kaygularla hayallere daldığım, Bugünsün yarınsın dünsün Elif’im. Çağlar gönül suyum hem bendsiz arksız, Felek can öğütür dişlisiz çarksız. Mecnun’dan Kerem’den Ferhat’dan farksız Beni meczub eden sensin Elif’im. İzin ver gireyim koluna kurban, Sarılayım selvi dalına kurban. Aslansofu senin yoluna kurban, Bu bunun sevdiği densin Elif’im. |