Bir bülbül ki, ağlamaya dermansız,
Örtmemişsen sen kendini, vay bacım!
Gül sökülmüş tâ kökünden amansız,
Örtmemişsen sen kendini, vay bacım!
Bilmelisin şeytan neye övünür,
File dopdoludur, her şey görünür,
Onu gören nice nefis dövünür,
Tutmamışsın, ataları say bacım!
Taş binalar bile duvarla kaplı,
Büyük bedeniyle meyveler saplı,
Olmalısın evinde de adaplı,
Yoksa halin nice olur, toy bacım!
En mübarek, en kutsalı en önden,
Aydınlatırdın geceleri her yönden,
Zulmü kıran er verirdin önceden,
Budur görevin, kafana koy bacım!
Düşün bacım, git tâ Ortaasya`ya,
Geç bir bir ve işte bak Osmanlıya,
Sendin bacım, sendin, tutturan maya,
Cennet ise o anaya, ay bacım!
Allah(c.c.)akıl, fikir vermiş kuluna,
Bunlar sende ebediyen buluna,
Üstün kılmış diğer hep mahlukuna,
Uymamışsın, benliğine uy bacım!
Uzanmışsa ayakların sokağa,
Seni çeker o ayaklar bir dağa,
Şu dünyayı kim benzetmiş bir bağa,
Durmamışsın, dur yerinde, ey bacım!..
Sükut ile kapla bütün içini,
Çünkü sözdür, ahlâkının biçimi,
Seni güzel kılan budur seçimi,
Can EŞREFÎ yolda büyük, duy bacım!
EKREM GÜRER (İstanbul 1984)