Yaşarken Ölüme
Seni seviyorum dedim
Neden ben dedin Sana hayranım dedim Neyime dedin Sadece sen varsın dedim İnanmıyorum dedin Sensiz yapamıyorum dedim Unutursun dedin Neden inanmıyorsun Seni sevdiğime Geçmişimi silip Seninle dolu bir Dünya kurduğuma Dağılmış kalbimi toplayıp Avuçlarına verdiğime Gerçek sevgiyi yeniden Seninle bulduğuma Geçmişte kalan nice şey Hep aramızamı girecek Yüreğin yüreğimdeki sevgi yerine Hep eski anılarımı görecek Dudaklarından dökülen her söz Bana hesapmı soracak Bu delicesine tutkum Şüphelerine mahkum mu kalacak Yapma be güzelim İnan artık bana Yüreğimin derinlerinden Haykırıyorum sana Görmüyor bu gözler başkasını Seni gördüğünden bu yana Hissetmiyor gönül başka duygu Sana sevdalandıktan sonra Aç bir an olsun kapılarını Misafir et beni kalbinde Sözlerime inanmıyorsan Gözlerime bak Göreceksin orada Yalansız aşkın şiirini Tut ellerimi Bak nasıl titriyorlar Fark edeceksin kalbimin sadece Senin için çarptığını Hala inanmıyorsan azat et Ama birde bir kitabe yazdır Şimdiden dik bir meçhule Tanrı bedenine can Yüreğine sevgi verdi Ben o sevgiye inanmadım Yaşarken ölüme Mahkum ettim Diye Osman Vasıf Coşkun |
*** YAŞARKEN ÖLÜME *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...