Poyraz Yeli
Güneş yine kıskanıyor parlayan çehreni
Bir füsun belliyor seni hercai menekşeleri Şuurlar bozguna uğruyor,ram oluyor ruhum sana Öte alemde yok kurtulmaya yer, mukadderinle gel bana Bir emelim var bu cihandan gitmeyen Seni almadan mahşere gitmeyen Bir nağmen var ki hançeriyle kalbimi yaran Bir aşkım var ki bıçağı kemiğe dayatan Kokladığın çiçekte,bastığın toprakta oldum Bir ayrılık hazzı mıydı,ansızın durdum Sırtımda hissettim poyraz yelini Ukbama koşalım ver elini... |