Sicim gibi insan yağmurları yağıyordu
Küllenmiş aşkımızın tam üstüne
Hava çok soğuktu
Gökyüzünde birkaç tane yıldız vardı
Kimsesiz Karanlık sokaklarda bir de biz vardık
Bir ara elini tutmak istedim
Ürkek bir ceylan gibi aniden elini çekiverdi
Ben ise ona inat

Maviş gözlerine bakmak istiyordum
Gözlerini benden çevirerek gökyüzüne Yıldızlara Bakmaya devam ediyordu
Soğuktan zangır zangır titremeye başladı
Sırtımdaki ıslanmış montu çıkartıp üzerine örttüm
Yağmura soğuğa aldırmadan yürümeye devam Ediyorduk

Yolumuz hayal kırıklığının başkentini
İleride bir fark gördük parka giderek bir Bankın Üzerine oturduk
Cebimde bir dal sigaram vardı
Sigara mı çıkarıp yapmak istediğim
Cebimde kibritim ıslanmıştı Sigaramı yakmıyordu

Içimi sanki bir umutsuzluk kaplamıştı
Gözlerine bakarak
Mutluluğumu ifade etmek istiyordum
Bir türlü onu açılamıyordum
Bu kapanlıklık Günden güne içimi yiyordum
Adeta bir hayal kırıklığı yaşıyordum

Bankın üzerinden kalkarak gecenin karanlığına yol Alıyorduk
Aniden durup dudaklarından şu cümleleri söyledi
Kardeşim Sen yoluna öyle ben yoluma derken ben Bir daha yıkılmıştım

Artık çok kararlıydım hayal kırıklığının başkentine Gitmeye
Yanıma kimsesiz bir köpeğin sokulduğunu gördüm
O da benim gibi hayal kırıklığının başkentine yol Arıyordu

Gökyüzünden kar taneleri lapa lapa düşmeye Başlamıştı
Köpekle ikimiz Hayal kırıklığının başkentini yürümek İçin bitkin düşmüştük
Bir ağacın dibinde dinlenmek istiyorduk
Içimizi bir titreme almıştı

İsınmak için ikimiz köpekle birbirimize sarılmıştık
O an parmaklarımı hissetmiyordum sanki bir donma Başlıyordu
Gözlere yavaş yavaş karanlık bir perde iniyordu
Şöyle dönüp küpeye bir baktım
Gözlerinden bir damla yaş aktığını gördüm
Sanki bana elveda dostum elveda diyordu

Ben elimle köpeğin o bir damla yaşını silerek
Ona bakarak şöyle dedim elveda dostum elveda
Gözlere tamamıyla siyah perde inmiş
Vicdansız dünyanın acımasız tam kalbine

Şöyle bir not bırakmıştım
Ben ölsemde ruhum ebediyen yaşayacaktır

İsmail gökkuş