alaturka hüzün// . . . bir fidan, yeşiline doğurgan orman kadar baki yüreğinde şiirdir s’özü insan.. dili kerpiç bir türkü, bacası ki yoksul tüten, pervazı çatlak su nakışlı, gölgesinde güneş emziren, saçağında kırlangıç büyüten, alaturkasında hüznü bitmeyen cumbasız gece kondu gibidir aşk.. sahi, aşk mıdır yalnızlık, yalnızlık mı insan.. . . . // ilhanaşıcımayısikibinyirmiüç |
Şiir çocukluğumda yaptığım ve bacası mutlaka tüten evlerin olduğu , resimleri hatırlattı .
Bir de hani sınıflarda olan dört mevsim panoları...
Bence aşk dört mevsim yanmak ve donmaktır.
Varlığı yakar , yokluğu dondurur...
Şiir dokundu yüreğe...