ANADAN BABADAN OĞULA SİTEM

SEN ÇAR ÇUR ETTİN

Bre oğul ben giderken berrak bir
Dil bıraktım sana çar çur eyledin
Yetmiş derde deva olan gel de gör
Bal bıraktım sana çar çur eyledin

Yeşiller içinde toprak,köy verdim
Ata mirasımız temiz huy verdim
Kök saldım toprağa, gövde boy verdim
Dal bıraktım sana çar çur eyledin

Altı korumalı beş büyük veli
Çınarlı, köknarlı, çamlı, meşeli
Tepeden tırnağa ahlak döşeli
Yol bıraktım sana çar çur eyledin

Saydırmadın oğuluna beni sen
Rezil ettin ellerinle seni sen
Kanımla sulayıp koru diye sen
Al bıraktım sana çar çur eyledin

Besmeleyle tohum saçıp toprağa
Hak aşkını nakşeyledim yaprağa
Peygamber kokulu bahçeye bağa
Gül bıraktım sana çar çur eyledin

Helâl kazancımla çileler çekip
Ayrık otlarını elimle söküp
Biriktirmek için nice ter döküp
Mal bıraktım sana çar çur eyledin

Vatan aşkı verdim ol ki mert diye
Çizgimi korudum dedin sert diye
İffet kumaşından alda ört diye
Tül bıraktım sana çar çur eyledin

Torunlar bıraktım ceylan bakışlı
Tohumlar bıraktım yayla kokuşlu
Nurgül’üm rengarenk tarih nakışlı
Çul bıraktım sana çar çur eyledin

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ

Çar çur etmek: Değerini bilmemek, heba etmek, boşa harcamak