Sonu yok bu Bu Boşluğun.
Bir vakitten sonra bilmek değil olmak istiyor insan.
Olmak mı ? Yanmak mı? Yoksa yok olmak mı? Hangisi çare yârana. Kim çare olur ki Yâr/adan dan başka. Olmak için yanmak gerek . Benliğinden ve sana dair herşeyden. Olmak istiyorsan eğer hiç olacaksın... Hiç olursan farkına varacaksın. Sakındığım, sustuğum ve sıkıştığım bir avuç kelime. Sahi var mısın ki,yok olacaksın... Her zaman ki gibi hayal evrenime açılan kapı olan tavanıma bakıp beynimi yoruyorum, bazı eylemlerin değerini haketmediğini ve insanların bunu hissetmediğini bile bile yapıyoruz. Belki de insan olmanın temel kanunu budur, Kim bilir ki ?Bu dünyanın çekinilmezliği içinde savrulup yoğruluyoruz, çok yoruluyoruz. Gönlümüz çok yoruldu. Artık bir gönüldeki sevgiyle dinlenmek istiyor insan. Temiz, günahsız özüne inmek orada kalmak. |
Nefsi yenen bir hiç gibi görünür belki ama,
O hiç makamına ermek zordur bizim gibi nefsi önde gelen insanlara.
Temiz günahsız gönlünde dinleneceğiniz insana çıksın yolunuz dileklerimle..
Tebrik ediyorum düşündüren şiiri ve şairi
Selamlar sevgiler..