En çok uyurken severmiş insansaat zamanın koynunda atarken çukurları yol bilmiş çizgilere yazılırdı ömür bazen bir bakışın orta yerinde bazen de tebessümlerin dizleri dibinde saçı sakalı ağarmış bir sevginin yansımasıydı gözlere bırakılan o kitap okudukça küllerinden yol alir izlerinin gölgesinde soluklanırdık canına can olduğumdan beri hüzünleri kurutup umutları ektik ertesiye süzgecinden geçtiğimiz hayatın yuvasını kurduk ellerimizle bilir misiniz ? en çok uyurken severmiş insan gördüğünü aklına yazıp söylediklerini ezber edermiş yerin gökle kavuştuğu o anda kalpleri kelebeklerin kanatlarında atarmış ve ben dua kapılarının açık olduğu o gün ismini gönlüme düşürene hamd ettim biten sınavların ardında s’aklanmış o güneşi senin sayende affettim simdi ne bulutlar sarkar gözlerimden ne de ayın silueti gökyüzünün tamamı bizim artık ey sevgili 04/05/2023 eMINeYZAMAN 00:30 |
Kutlarım.