Hayat, emdiği yaşama hissiyatıyla yetinmeyip,
İterken ruhumu yeni bir çukura,
Yerimdeyim;
Beni sahiplenmeyen, mevcudiyetimden bitap düşmüş olan,
Tozlu, saydam, çamurlu yerimdeyim,
Ne kadar sızlansa da bu durumdan yüreğim,
Karanlığın esir ettiği boşluğun dibindeyim,
Matemin nameleriyle yıkanıp,
Düşmüş olanların çırpınışlarına sarılıyorum,
O güçsüz darbelerini,
İsyanla dolu dokunuşlarını göğüslüyorum sevinerek gözyaşlarıma,
Elimde değil,
Aşağının, delilerin, meczupların, mecnunların iç çekişindeyim,
Yalnızlığın da olduğu gibi kemiklerime kadar çırılçıplak,
Acının aşkın merkezindeyim.
Göç mevsiminde kuşlarla gökyüzünde, ayrılık naraları atarken,
Kanatlarımızda umut hâlâ,
Yeşilin mavinin hasretiyle,
Dağlarda, dallarda, çiçeklerde,
Yerimdeyim.

Nerede bir kayıp, buğulu anılar, yetersiz, anlamsız sözcükler,
Nerede bir kırılmış kalp,
Düşmüş bir melek, çelimsiz kalmış masumiyet,
Solmuş bir sevgi, büyümüş bir nefret;
Nerede bir suç varsa, bir cinayet,
Gerçeklerin çöplüğündeyim,
Evimdeyim.