Çoban
horoz öter
çoban kalkar bir sürününün ardından günü başlar inek öküz buzağı adını bilir sağa sola sapmaz yolunu bilir bizim çoban yağız delikanlı sürüyü kendi yavrusu bilir dalda kuşlar şarkı söyler davar kırda otunu yer etraf ayva incir üzüm benim çoban umutlarını yer sevda düşer komşu kızı sorma sakın kimin kızı sevgisizdir olur razı bizim çobana kara yazı çoban yanar ahir zaman yüzü güler zaman zaman gözü dalar çoğu zaman göz yaşları vermez aman gayri söyletmeyin onu ne öküzü kaldı ne de kuzu üç beç arşın toprak kaldı eşelesen çıkmaz tozu H.GÜLTEKİN |
Tebrikler dost kalem.