ND…
Bir kadın vardı gülüşleri benden uzak
Ama satırlara en çok onun adı yakışırdı Yaklaştıkça yalnızlığına Duygularını saklardı benden Belkide çok kırılmıştı kırgındı insanlara Kanatlarından vurulmuş ürkek kuş gibiydi Korkuyordu sevmekten sevilmekten Düşlerini anlatırdı bana kimsesizdi Ağlamaklı gözleri kurumuştu artık Kan revandı bakışları yorgundu Konuştukça sesi titrerdi Her söz boğazında düğümlenirdi Anlatmalıydım çığlıklarını Onsuz yazılan her söz hezeyandı benim için Dedim ya bir kadın vardı şiirlerime can vermişti Sevdiklerine siper etmişti göğsünü Halen ayaktaydı direniyordu Yaşamak uğruna hayallerini feda etmişti Tutunmak istedigi tüm dallar kırılmış Gitmek istediği kapılar yüzüne kapanmıştı Yinede ümitsiz değildi sabırlıydı Bir sabah güneş yüzüne doğacak Hayat istediğini verecekti… |