Sabıriğrenç tuzağa çatmadan önceydi sabırlı ve iyimserdim bende bir zamanlar yokluk havada yitip gitmek değildi bazıları var ki tüm dileklerim aldılar öyle bir üşüştülerki kendi çıkarlarına yanıt vermeye bile gönül indirmiyorum iyilikten yana tek bir heves bırakmadılar şimdi ümitsiz, bomboş kalmış ruhum en sevinçli anlarda bile endişeleniyorum öyle duyuyor, öyle görüyorum nasıl kuşkuyla bakarsam mutluluğa farkı yok karanlığa çizdiğim resimden acılarımla var olmuşum çünki ben varlığından soyutlanan ey bedenim tüm ömrüm boyunca yeterince dilendim yararı yok yakınmanın değişmeyecek şu kapıyı iten ve öpen olmayacak nasılsa gökte tek yıldız kalmayacak hepsi benimle ölecek. |