Ey Antakya!Yediğimiz vurgundu, çilelerde azgındı Uzaklardan baktımda, içimdeki yangındı… Bağımızda tarumar, pınarlarda kurumuş Sabahları feryattı, ağlayanda yar imiş… Hesabı görülmeyen, defterlerde açıldı Kaderle uyuşmayan, günahlarda saçıldı… Çalanlar çaldığıyla, sırra kademin bastı Adalet dağıtanlarda, enkazda kaldı sustu! Şaşkındı gözlerimiz, ölüyordu canımız Kurumuştu nutkumuz, çekilmişti kanımız.. Kaç defa hatırlarım, bilmemki seni bende Yuvasından çıkmış göz; sararmış, solmuş tende! Suskunum buralarda, gezerim gece gibi Saklarım beni senden, yaşarım bilmece gibi… Tarihime yazılmış, bizimle bu kaderin Ne kadar yıkılsanda, huzurdur bize yerin.. Ey Antakya! Kaldı mı seninde kadim ruhun? Asi kalsın yaramız, canlarda sende rehin.. Antakya’yı terketmek bu vatana en büyük kötülüktür. |
Allah kimsenin başına vermesin böyle acıları.
Şiirinizi beğenerek okudum. En içten duygularımla kutlarım.
Adınız ile anılan, okuyanda kalıcı izler bırakan şiirlerinizin olmasını dilerim.
Sağlıcakla kal,
Hoşça kal,
Şiirle kal...