RUHUMDAKİ CEHENNEM !
Gündüzüm hep şen şakrak, gecemse kör karanlık.
Kederlerim daimi, sevinçlerim bir anlık.
Gönül evim harabe, darmadağın, viranlık.
Yaşıyorum sanıyor, bana karşıdan bakan.
Ruhumdaki cehennem, böyle içimi yakan.

Işıklar söndüğünde, indiğimde sahneden.
Çığlıkları yükselir, yalnızlığın kahreden.
Aldığım her nefesi, sanki bana zehreden.
Yaşıyorum sanıyor, bana karşıdan bakan.
Ruhumdaki cehennem, böyle içimi yakan.

Sanmayın ki her sabah, güneş kendi doğuyor.
Şafaklar sökmek için, gözlerimi sağıyor.
Yağmur göklerden değil, gözlerimden yağıyor.
Yaşıyorum sanıyor, bana karşıdan bakan.
Ruhumdaki cehennem, böyle içimi yakan.

Her yeni gün bitmeyen, başlangıçlar saklıyor.
Kaderim bir an bile, gülmeyi yasaklıyor.
Gecenin kuytusunda, hicran beni bekliyor.
Yaşıyorum sanıyor, bana karşıdan bakan.
Ruhumdaki cehennem, böyle içimi yakan.

Bedenimi toprağa, sunacağım yerdir O
Kalû Bela’dan geldim, döneceğim yerdir O.
Bir gün üflendiğimde, söneceğim yerdir O.
Yaşıyorum sanıyor, bana karşıdan bakan.
Ruhumdaki cehennem, böyle içimi yakan.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)