HAYIRSIZ EVLAT
Evlat...
Hayat meyvesidir derlerdi… Ben de heveslendim... Dilemiştim, Hak’tan, hep güzel ve insanlığa faydalı bir evlat!... Öyle ki... Umut olsun! İnsan olsun! Vatana millete hep faydalı olsun dedim! Benim dilediğim gibi, inşallah! Hayırlı olacak benim Evlat!... Hep ümit ettim. Hayat şartları mı?... Yoksa işlediğim günahlarim mi? Bilemedim! Bilemiyorum! Savurdu, attı onu bir kenara bu hayat... İstemezdim evladımın böyle kötü... Her şeye tezat. Bir evlat! Istemezdim, Yarabi!... Ben ne hata etdim? Ne günah işledim? Şu haline bak. Herşeyi ile yaşantısı berbat! Oldu hayırsız bir evlat!... Neydi benim günahım Yarab!... Dinçer Dayı |