AY Görüpte Utansın ...Aman ALLAH’ım !... O ne güzellik , endam Herşey yerinde... Görünce artar sevdam Bir ömür onunla olmak için duam... Ay görüpte utansın , güzelliğinden Kollar sanki sedeften , dişleri inci Güzelliğine diyecek yok , birinci Onunla bulursun huzuru , sevinci.. Ay görüpte utansın , güzelliğinden Yanaklar elma gibi , dudaklar kiraz Güzel ya.. Ondandır , her türlü işve , naz Dur , gitme güzelim... Ne olur kal biraz Ay görüpte utansın , güzelliğinden Ağzından bal akar , tüy gibidir eli Şakırsa.. Bülbülü kıskandırır dili Görüpte mümkün müdür ? Olmamak deli... Ay görüpte utansın , güzelliğinden Kaşları keman gibidir , kirpiği ok Kusur arama onda , bulamazsın... Yok Bakışların hançer olmuş , bağrıma sok Ay görüpte utansın , güzelliğinden Gül bahçesidir , mis gibi kokar teni O gözler yok mu ?.. Deli ediyor beni Sarsam... Kucaklasam... Sıksam o bedeni Ay görüpte utansın , güzelliğinden Bir kusurum olduysa , bağışla beni Sevilen affeder , gerçekten seveni Seni anlatamadım... Hoş gör köleni Ay görüpte utansın , güzelliğinden |
"Boy , bos mütenasip... Sanki bir selvi dal"
derken; endamının uyumluluğundan,orantılı olmasından ve boyunun uzunluğundan bahsetmek istemiştim.
Ve...uyarınızı dikkate olarak o kıtayı şiiriminden kaldırdım.
sevgiler...
ssoyarslan tarafından 2/16/2007 2:18:27 PM zamanında düzenlenmiştir.