PİŞMANLIK PERDESİNE BİR ÇİZİK ATTIM BUGÜNŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Diderot şöyle der: “Eski sabahlığımın efendisi idim, yeni sabahlığımın kölesi oldum.”
Yıllardır acıyı birlikte tattık Sana hallerimi bildiremedim. Her suçu kaderin üstüne attık Kimsenin yüzünü güldüremedim. Her an, her saniye hal hatır sorduk Gün oldu düşleri birlikte kurduk Sen orda ben burda, kıvrandık durduk Olmaz sanılanı olduramadım. Açmazlara düşüp fena şaşırdık Arada birlikte sabır taşırdık Umutlar büyüttük, dağdan aşırdık Dillerin pasını sildiremedim. Her türlü acının yürekte kökü Dört yanı kapladı ağır bir koku Çöktü omzumuza riyanın yükü Ne yapıp ettimse kaldıramadım. Nefesim kesildi sandım bir anda Yolumu şaşırdım tozda dumanda Sesimiz çıkmıyor bozuk kumanda! Özgürlük türküsü çaldıramadım. Yarınlar karanlık umutlar yitik Bütün güzellikler sanırım bitik Kader hepimize attı bir çentik Yüreğe sevgiler dolduramadım. Yaşam bizi andan, ana sürükler Dosteli yüreği arada tekler! Omzuma çok ağır geldi bu yükler Kibiri, riyayı öldüremedim |