ZALİM YILLAR
Yaşım on sekizde, bir yuva kurdum
Yolum çok uzundu, girdaba girdim
Hayatı bilmezken, gurbete geldim
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Yirmiye gelince, bir nefes aldım
Geleceğim yokken, hayale daldım
Bütün dert çileyi, kucakta buldum
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Hamal gibi, gece gündüz çalıştım
Sefalet çektim, yoklukla tanıştım
Yirmide, çoluk çocuğa karıştım
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Gelip geçti günler, çile bitmedi
Onca çabaladım, yine yetmedi
Kime dert yandımsa, para etmedi
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

İş bulamayınca, çaresiz kaldım
Her gece yok yere, hayale daldım
Bütün işlerimi, Mevla’ya saldım
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Günlerim geçse de, derdim başımda
Bir türlü bitmiyor, bu genç yaşımda
Ne yana baksam, felek hep karşımda
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Yaş altmış bir, yıllar ne çabuk geçti
Tamiri olmayan, delikler açtı
Dertli geçen yıllar, yaramı deşti
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Daha altmışında, kırdı belimi
Sımsıkı bağladı, elim kolumu
Laf etmeden, lal eyledi dilimi
Başıma dert oldu, o zalim yıllar

Yıllarım zor geçti, yıktı bizleri
Midayet yürekte, kaldı izleri
Yetmişe gelmeden, tutmaz dizleri
Başıma dert oldu, o zalim yıllar
(0910) Şubat 2010
Şair Midayet Kara