HOŞCA KAL DEYİPTE
Şu gönül parça, parça, oldu dağıldı.
Hoş’ ça kal deyip’ te, gittiğin zaman. Şu ruhum bedenden, san’ ki ayrıldı. Hoş’ ça kal deyip’ te, gittiğin zaman. Yere göğe artık, sığamaz oldum. Taze gül’ idim, sarardım soldum. Yalan dünyada, ölmeden öldüm. Hoş’ ça kal deyip’ te, gittiğin zaman. Bakan gözlerim, göremez oldu. Yürüyen dizler, yürümez oldu. Hayalim, muradım, yarıda kaldı. Hoş, ça kal deyip’ te, gittiğin zaman. Böylemiydi söyle, sözümüz bizim. Ne desem’ ki kara, yazılmış yazım. Dağlandı yüreğim, kor oldu özüm. Hoş’ ça kal deyip’ te, gittiğin zaman. Muhlis SÜNBÜLCÜ. |