Büyük İnsanlarda, Büyüklüğün emaresi, Tevazu ve Mahviyettir.
Küçük İnsanlarda, Küçüklüğün emaresi, Kibir ve Tekebbürdür.

Haberi yok adamın, dışardaki dünyadan,
Sefaletle geçiyor, sabahlar ve akşamlar.
Seyrederken etrafı, sisli paslı bir camdan,
Tesir etmiyor artık, söylediği kelamlar...
Ve kurt gibi etrafa, korku salan adamlar.

Bir şey bildim sanıyor, bildiği boş bir duman,
Yol aldım zannediyor, mesafeler ayarsız,
Yıllardır alıp satıyor, Dünya’da durmadan;
Heyhat kantarlar vefasız, kıstaslar vefasız...
Ve kalır mı? yapılan haksızlıklar cezasız.

Hep gerçeklerden uzak hayallerle avunur,
Büyüklüğü sadece ikindi gölgesinde;
Yokluktan gelen varlık, varlıkta çalım, gurur,
Çukurda sürünürken, dağların zirvesinde..
Ve yalaka tayfaları gezer çevresinde..

Büyüklük taslarken her zaman küçülmektedir,
Herkesi küçük görme var, asıl benliğinde,
Sefil ruhlar kimseye fayda etmemektedir,
Sözlerle, alkışlarla büyüme hinliğinde,
Ve kötü ruh, hala görünme sinsiliğinde.

Çehresine baksan, iblisten bir parça gibi,
Şeytanca bakışlarında sinsice gülüşler;
Bir baksan bilgisine, yoktur, görünür dibi,
Sadece dildedir, O aydınca görünüşler.
Ve gökte uçmak isterken, yerde sürünüşler.
...andelip...