Bir zamanlar "eşref-i mahlukat" sıfatındı
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!
Hakk’a ve hakikate yakınlık muradındı
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Hapishane gibisin, dünya kalmadı tadın
Silindi gönüllerden, pelesenk olan adın
Üstünde mutlu değil ne erkek ne de kadın
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Böyle değildin insan, bozmuşlar ayarını
Hoyratça davranırsın, düşünmezsin yarını
Söyle nerde kaybettin edebini, arını
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Ne gündüzün gündüzdür ne gecelerin gece
Mazlumları ezersin, biat edersin güce
İntizarın korundan tutuşur her bir hece
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Ne bayramı tanırsın ne bilirsin arife
Ayağın çekmez seni bir cami-i şerife
Bu acayip hallerin sığmaz hiçbir tarife
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Ey dünya üzerinde acı çeker öksüzler!
Zalimlerin gözünde baş tacıdır köksüzler
Yükün ağırlığını nerden bilsin yüksüzler?
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Masmavi bir gök vardır, bakmayı bilenlere
Gül bahçeleri vardır, kokmayı bilenlere
Nice nehirler vardır, akmayı bilenlere
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Dünyanın yüreğinde ince bir sızı vardır
Üstünden geçenlerde derin bir izi vardır
Görülmeyeni gören bir gönül gözü vardır
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Büyüğü tanımazsın, el öpmeyi bilmezsin
Yerinde ağlamazsın, doğru yerde gülmezsin
Meclisten uzak durur, çağrılınca gelmezsin
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

Ne varsa yağmalandı hakikat ikliminde
Aykırı renkler hakim şahsiyet kiliminde
Kiminde tevazu var, kibir vardır kiminde
Ne çok kirlendin dünya, ne çok bozuldun insan!

M. NİHAT MALKOÇ