Hayırlı ve nurlu Cum’alar...

Kaldır başını nazar eyle göğe,
Gök çatısını çakan kimdir acep?
Bu güneş ne kadar da parlak böyle!
Yağını döküp yakan kimdir acep?
...
Kaybettik bizi insan eden özü,
Yanmıyor artık yürekte iman közü,
Gaflet bürümüş kalplerde ki gözü,
Tefekkür edip bakan kimdir acep?
...
Uyan artık!Dönde özüne bir bak,
Bebeklerin nurlu yüzüne bir bak,
Dervişin yaşaran gözüne bir bak,
Yaşlı gözünden akan kimdir acep?
...
Kalbiyle O’nu görmeyenler kördü,
Mecnun Leylada sence neyi gördü?
Bülbül aşkla yaprağına yüz sürdü,
Soran yok,gülde kokan kimdir acep?
...
Denizde balığa nefes aldırıp,
Ağaçta dalı meyveyle doldurup,
Yerde karıncaya rızkı buldurup,
Kuşlara kanat takan kimdir acep?
...
Şimdi bir garip çağa dönüyoruz,
Ebedi kalacağız sanıyoruz,
Muhkem binalara güveniyoruz,
Dağları fayla yıkan kimdir acep?
...
O yarattı insan denen çamuru,
Nankörlükle yoğrulmuştu hamuru.
Her baharda hayat kokan yağmuru,
Şu bulutlardan sıkan kimdir acep?
...
Bak!Kur’anda da vardır,Tevratta da,
Zeburda O’ndan bahseder Matta da,
Dört kitap içinde,kâinatta da,
Karşımıza tek çıkan kimdir acep?
...
Çok kabarmışken günah defterimiz,
Cehennemde bir köşeyken yerimiz,
Kavrulmayı hak etmişken derimiz,
Bizi cennete sokan kimdir acep?