Ben geceleri türkülerle ağıtlar yakar,
Bütün şiirleri kendime adarım.
Sonra,içimde intiharlar biriktiririm.
Bilmem ki kaç kere ölüp ölüp dirilirim.

Ne olur öyle üzgün,öyle dargın bakma,
Alamam seni sol yanıma,
Dokunsam...
Yüzün kanayacak.
Görmüyormusun?
Avucumda dinamitler patlayacak.

Onarılamaz hüzünlerim var benim,
Öfkemi gülüşümün arkasına gizlerim.
Bazen deliliğin zirvesine çıkar,
Bırakırım kendimi boşluğa
"HİÇ" olmaktan,
Hiç korkmam...

Umutlarımı,hayallerimi darağacında sallandırırım
Kaybettiklerime aldırmam.
Gündüz gölgemi sırdaş,
Gece karanlığı yoldaş bilirim.
Kimseyle dost olmam.
Sonra da aynaya bakıp,
Ağza alınmayacak küfürler sıralarım,
Korkarım varlığımdan,
Gözüm gözüme bakamaz utancından.

Ne olur öyle üzgün,öyle dargın bakma.
Alamam seni sol yanıma.
Gelsem...
Depremler olacak,
Anlamıyormusun?
Benim kıyametim işte o zaman kopacak.