Bir İstanbul akşamı
Bir İstanbul akşamı
Gökten yere yağmur yağıyor Toprağın üstü betonla Tozlu kaplı sokaklarına Rüzgarı ne soğuk ne sıcak Çarpıyordu yüzüme durmadan Dolanırken beni ıslatan Üzerime düşen damlaları Elerim cebimden dönerken Caddeye çıkan köşeleri Yaprak dökmüş ağaçlar Üşüyor giysisi kalmış gibi Başımı kaldırdım baktık Beyazdan griye dönmüş Bulutların hüzünlü haline Sanki insan misali ağlıyormu |