Gönlümüzde fay kırıkları
içimizde depremzede duygular yaraları kim sarar kalan kaldı
Giren gitti ölen öldü

Ne depremlerimiz oldu
kimse duymadı duysa umursamadı
Sonra içimizdeki depremzedeler Kimse acımadı bir bir öldü

Yaralar sarılmayınca
Onlarla birlikte hislerimiz merhametimiz şefkatimiz
içimizdeki insanlık öldü

Boş ve bön dangalak bir dünya
İyi de kötü de belasını buldu
Ne küfürden insan kurtuldu
Ne şükür yerini buldu

Yaşamayı bilemedik
Yaktık yaktık hayat ı
En sonunda olanlar oldu
Kalabalıklar içinde yalnızlık doğdu

İşte o asla ölmedi hep var oldu
Öyle ki herkes yalnızdı
Oysa etraflar doluydu
Kalabalıklar içinde yalnızlık doğdu
*
Hayatımız enkaz altında kaldı
Kimse kurtarmadı
Sonunda hem kaz altında
insanlığımız öldü
*
Ahlaki katillik meşrulaştı
suç olmaktan çıktı
Ve İşte o gün anarşist ruhlu
Provokatif insanlar doğdu