Memleketim
bakıp okudukça hayallere hülyalara dalmışım
kendimi 1984-89 yılları elbistan’da sanmışım gök gürlemiş yer sarsılmış ağlamış ağlamışım hanımın dürtmesiyle uyanmış Tv.yi kapamışım doğa isyanda dayanırlık kalmadı yorgun insanda ah derdi de dermanı da kendinden olan memleketim bunca çaresiz kalacak idiyse olmaz olaydı bu etiketim yirmi yıl okumaya ilme liyakata ne lüzum vardı sanki hazırı yiye yiye doymayan kendi içinde kendi kurdun ah kimlerin elinde ne hallere düştün kan bedeli yurdum |
Tarihin okumayan cahilce ömür sürdü.
Saraylara râm oldu ayaklara yüz sürdü.
Kıymetli neyi varsa sattı köşeyi döndü.
Ve ..Yalancının lambası felaket ile söndü.
Serzenişe gerek yok elde bir paylaşılsın.
Birlik beraberlik ile hengameler aşılsın.
Üstadı selamlıyorum.Sağlıcakla.Saygıyla.