VAKİT DÜNKÜ BU ZAMANLAR
VAKİT DÜNKÜ BU ZAMANLAR
Vakit dünkü bu zamanlar Vakit gecenin yarısı Yine baş başayız Yalnızlığım ve ben Bir de kahrolası sensizlik. Acıtıyor canımı inadına Evet sensizlik. Kangren olmuş yara gibi onulmaz. Dipsiz kuyular gibi derin, Meltemle gelen iğde kokusuna inat Buram buram sen kokuyor Buram buram hasret kokuyor gece. Gözlerim boşluğa mıhlanmış İlmek ilmek seni işliyorum zamana Nakış nakış siluetini çiziyorum. Vakit dünkü bu zamanlar, Vakit gecenin yarısı Gözlerim uykuyu çoktan unutmuş, Aklım okyanusta rotasız gemi. Hangi rüzgâr halimden anlar? Hangi kıyı beni bağrına basar? Hangi liman dinlendirir bilmem Yorgun gölgemi. Vakit dünkü bu zamanlar Vakit gecenin yarısı Saat? Sabaha çook var... Acımasızca beynimi didikliyor hatıralar Gülüşün geliyor apansız aklıma Aydınlanıyor gecenin kör karanlığı. Sanki kollarının sıcaklığını hissediyorum boynumda, Sonra, titreyen sesinle; "Seni seviyorum" diye fısıldıyorsun kulağıma Ve irademe inat Gönlümden kabaran bulutlar yağmur olup süzülüyor Göz pınarlarımdan ak kâğıda. Vakit dünkü bu zamanlar Vakit gecenin yarısı. Gönül yorgun, ben biçare Çekilecek dert değil Değil de... Çekeceğiz ne çare! İsmail GÜL |