Çarmıh
Şiirlerimin kaprisi var şimdi üstümde,
Güç delisi bir köpeğin salyasında boğuluyordum sanki, Ruhumun çarmıhında geriliyordu bedenim, Daha da, Daha da deliriyordum günbegün. İnşa ediyordum, tekrardan, Parçalarımdan kendimi, Kırılıyordum, İnfaz oluyordum çürük bir sandalyede sürekli. Şiirlerimin derisi dökülüyor yaralı tenimden, Acılarımın resmi bir dili var bedbaht görünüşümde, Ne aşkı ne sevgiyi taşıyabilirim, Bu dönüşümümde, Artık yeşermeyeceğim bu son soluşumdu, Şiirlerimin kemikleri kırılıyor her düşüşümde, Artık kalkmayacağım bu son seferimdi. |
Günün şiirini ve şairini yürekten kutluyorum.
Saygı ve selamlar.