DEPREMİN ÇOCUKLARI
Biz çocuğuz abiler korunmaya muhtacız.
Ayakta duramayız bıraksan düşüyoruz. Ne ev ne yuvamız var hem kimsesiz hem açız Bizim suçumuz ne ki ha bire üşüyoruz. Bizler için kendini feda ederken babam Rahat bir nefes almak içindi bütün çabam Ne anne var ne baba ne hısım ne akrabam Enkazdan nasıl çıktık biz hala şaşıyoruz. Keşke bizi yatağa annemiz yatırsaydı, Keşke babam bizi de yanında götürseydi İçimizdeki derdi Yaradan bitirseydi Gözlerimiz yaş dolu, umutsuz yaşıyoruz. Onlar ki hala çocuk, n’olursa olsun adı Sımsıcak bir yuvada yaşamak tek muradı Eğer ki duyulmazsa çocukların feryadı Biz kendi kabrimizi kendimiz eşiyoruz. Coşari, karamsarlık düşmüşse minik yüze Bilesin, sevgisiz dil anlam katmıyor söze Ölümü istiyorsa bir çocuk, yazık bize! Böylesi bir vebali biz nasıl taşıyoruz. 05.03.2023/Samsun İbrahim COŞAR |
Yüreğine emeğine sağlık
_______________________________________Selamlar