Evsiz Bir Yağmur Damlası
yağmur saklanır mı bir tutam lavdan ,
rüzgarın saklar mı beni yasaklardan , sudan kaçarken fırtınaya tutulan bir tufan , gerçeklikle kafayı bozan , cesurca koşsa da korkudan kaçan varlığını gizlemeye çalışsa da , ölümle burun buruna olan bir insan ufuk denilen çizginin sonunda denizin tamda ortasında bir gül kadar narin ve bir şeytan kadar hain kelimelerim senin ufkunda genişleyince , benliğimi kaybettim bende birdenbire , sakınma sakın kendini alevden , varsın alev alsın bu zihin bütün doğruların çıplaklığıyla . varsın yansın bu Dünya , bende içindeyken , sende içimdeyken |