Dünya kollarımda daraldı...
Güneşi zifirinden astığımdan beri geceye
daraldı, dalgalandı dünya sanki kollarımda. ateş böceklerinin nefsi, nefesinde d/inliyor, ışığından belki dileniyor sanki kabuğuna yer. fısıltısı, kırıntısı, kımıltısı ve de sızıntısıyla gelecekten adımsayarak geldi ta geçmiş beneklerini saçan kelebeklerin kanadında. bin asır uyandırdı dokunduğum taşın teni yokluklarından sayıyorum, yok sayılanları bir ben kaldım bir de ben ağaç gövdesinde ar damarından çatlamış cılız yaprak misali lisanı farklı kuşağı, kılığı, kuşamı insan olan aptal savaşlara tanıklık ediyorken yüreğim. benliğimse esir ötenin gerisine düşmüş gibi, düş gibi acılardan gelip geçiyor kanlı tarih nedendir bir ben kabulleniyorum bu yenilgiyi göğüne göğün kuşağını yamamış bir de ben... |
hakikat vardı,öğüt vardı,
o çok güzel yüreğine sağlık Üstadem,
ders vericiydi,akıcı anlamlı
düşündürücüydü
kutluyorum Dualarımla selamlarımla