Sessiz Hüsran !
Sus “dedi, sustum…
Zaten konuşmuyorduk..! İki yabancı gibiydik… Sanki hiç tanışmıyorduk..! … Anlamıştım… Anlatmıştı sessizliğin şifreleri gereğini… Ama bilemezdim… Sessizlik bu kadar acıtır mıydı insanın yüreğini..! … Yollar, yollar ve yine yollar… Bilmiyorum beni nereye yollar… Bildiğim bir tek şey var… Kapalı artık bana kucaklar kollar..! … Dön dünya, durma dön… Çiz bakalım bana… Yepyeni bir yön… Olmasın aklımda… Ne arka nede ön… Sadece gideyim… Umursamadan hiç bir şeyi… Dinleyerek “Livaneli’den” “Leylim Ley’i”… (Onuncuköylü) |