TÜKENMEDEN
Aldığımız her nefes ömürden düşüyor
Nefes almadan da yaşanmıyor ki Zaman geçerken bizlere sormuyor Ve alıp götürürken sevdiklerimizi Bitecek elbet şu ömür denilen Ancak henüz başlayamadık bile Bilmiyoruz ne kadar yaşar bu beden Ne kadar mutluluk, ne kadar çile Geri gelmiyor kaybolup gidenler Yetmiyor hatıralara üç beş resim Yenilenmiyor sabahlarda umutlar Ve hazanlarla geçiyor yine her mevsim Ah şu yaşamak dediğimiz Nefes alıp verirken tükeniyor İyi kötü geçen günlerimiz Umutsuz akşamlarda son buluyor 08.09.2008 18:35 |
bulutlar altında yem yeşil otlar
kimisi uzanmış,ayakta atlar
yaşam biçimidir böyle hayatlar
Ferit baba şiirin manzarası beni etkiledi bir dörtlük yorum taptım umarım beğenirsin selamlar.