0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
959
Okunma
Evimin önlerinde siyah tekerlekler,
Bizi sokaklardan maviliklere taşıyan.
Penceremde mis kokulu fesleğenler,
Cennetin has kokusunu evimize dolduran.
Yüzümüzde hep yapay bir gülümseme,
Yanıbaşımızda gülümsemeye muhtaç insanlar.
Birkaç adım dışarıda cebelleşme,
Ve kalan yarılarda zor hayatlar.
İçimizde dolu dizgin umut parıltısı,
Cebimizde içi boş kuru mangırlar.
Bu yaptıklarımız tekdüze insan yaşantısı,
Oysa hayal ettiklerimiz büyük dünyalar.
2 eylül 2007 21:03
