İki DivaneydikNakış nakış süzülerek hayat denen son radde de En bilinmezlere gideceksin bu cadde de Arkana dönüp bakma fırsatın olmayacak Günler tek tek boşalırken,güneşler doğmayacak Uzanılmazlara süzülecek hayatın Bir dem köşe bucak kenarda Ve sakin kalmaya çalışasacaksın Sahil meyhanelerinde Uzaklaşacak her şey bir bir senden İçi boş tabut çıkacak bir gün bu evden Kalakalacak bütün halk öylece Bir fırtına yeline tutuşurcasına Ve süre gelecek bütün takvimler Yere düşmek için birer birer Sarhoş olacak her şey bu ocakta Hayalim kadar yakın hayalim kadar uzakta Ve bekleyeceksin beni bir köşe ucunda Hemde yok olurcasına Hemde kahrolurcasına Zaman deminden bir parçaymış gibi akacak Dalgalar sahil boylarına sebepsizce vuracak Tıpkı eski günlerde bekleyen gibi Tıpkı masumiyetine ateş eden gibi Beklenen habersiz Bekleyen çaresiz Dip dip kara gözlerine meylederken hatıralar Bir bir içine taş basacak kansız yaralar Mermer üstünde duracaksın öylece Ve ansızın akacak bütün hayat gözlerden Saat gibi duracak ölü gibi susacaksın Baka kalacaksın kaldırım taşlarına Konuşsan aciz Sussan çaresiz Tıkanıp kalacaksın işte hayat denen radde de Selamsız sabahsız yaşlar akacak kansız meyhanede Süre gelecek bütün takvimler birer birer Gözlerle savaşacak,çerçeveye sığmayan resimler Baş başayken dinlenen o son şarkı Dilde nakarat diye dolaşacak Kulaklara nispet edercesine çalan akustik Bırakıldığımız değil unutulduğumuz yerdeydik... Filiz bekleyen gençlik tohumu gidişinle kurudu Yaşamak isteyen gözler,gözlerinde uyudu Sessiz sedasız akarken buğulu camlardan renkler Mesafe tanımadan dudaklardan düşen kelimeler Heybetine gizlenen yeşillikte kapanırken kirpikler Bir bir akıyordu kabre kapanan gerçekler Çatlarcasına bardaktan akan beyaz sıvılar Çatlarcasına yanaklardan akan renksiz sızılar Dişlerim kemirirken dudaklarımdaki ateşi Bulutlarla baş başa bıraktım,batmayan güneşi Ben ay misali geceye hapsolurken Sende güneş misali parlıyordun Birbirini sevip de bir türlü göremeyen iki neydik Güneşle ay gibi... Her gün birbirini kovalayıp, kavuşamayan iki divaneydik |
Yaşamak isteyen gözler,gözlerinde uyudu
Sessiz sedasız akarken buğulu camlardan renkler
Mesafe tanımadan dudaklardan düşen kelimeler
Akıcı, sarıcı anlatımı, vurucu etkisi, özgün diliyle mükemmeldi.
Saygılarımla.