Şehirlerin sultanı, pîri ve güzidesi;
Fatih’in kutlu düşü, Peygamberin müjdesi.

Sevgisizlikten kaldım aciz, sefil ve yoksul;
Gönlümdeki yaraya merhem oldu İstanbul.

Ceylan gibi baktıkça bana bu aziz şehir,
Hemen çözülüp gider gönlümdeki pas ve kir.

Dermansız derdimi bir bir dinlerken Sarıyer,
Kız Kulesi her vakit Üsküdar’ı seyreder.

Asırlardır hep cıvıl cıvıl Kapalıçarşı,
Çayımı yudumlarım serin Boğaz’a karşı.

Gelin gibi güllerle süslenmiş Sultanahmet,
Ezanlarla yağıyor Yeditepe’ye rahmet.

Görkemli Ayasofya insanı büyülüyor,
O maneviyat sanki yüreğime gülüyor.

Kadıköy inşa eder her gönüle bir yapı,
Şehitliğe götürür beni Edirnekapı.

Feryadım karıştıkça gözümden akan yaşa,
İnsanları sevgiyle karşılar Haydarpaşa.

Ey İstanbul, ne olur aç kucağını bana!
Yaralı bir kuş gibi vurulmuşum ben sana.