Içimdekilerinin infa/zı
bazen içine yazarsın hissettiklerini
kalemin takılıp kalır, kağıdının üstünde gider gelir... gözyaşların sığınağından kopar düşer beyhude sayfana... boş ısrarlar savrulur etrafa içinde dinmeyen bir haz oluşur boşluğun da gölgen yansır yüzün yansıtır acını gözlerin buğulu bakarken anımsarsın herşeyi derin bir sessizlik oluşur mutsuzluğa kefil ararsın ona satarsın duygularını bir an rahatlarsın belkide ömrümce susmalısın boş bir kağıt... elinde kalemin... ......... |