kendim/cekıyamet koporcasına sesleniyorum yoksunluğuma adına uzaklık koyuyorum bilinmeyen yolların ateşin ortasında yanmaya cesaret yüreğim bilir de, yaşar da, acı çekmez mi?.... uçurumun kenarında dağılmış gözlerim divan kurmuşum kendime hayasızca bakıyorum koşullu hayata sıkıntılı, hafif bir savruntu dile gelen sözlerin meşrepliği acıtsada yok saymıyor dün vardın bu gün acıtıyorsun, sen değil hissetti,rdiklerin lüzümsuz bir boş lakırdı istifini düzelterek anlattıklarımın sonsuzluğa bulanmış umursamazlığım ..... |
bilir de,
yaşar da,
acı çekmez mi?....
Çeker elbette Tebrikler