Benim güzel memleketim
Ve yüreği tertemiz milletim
Acımız ne büyük

Eğer kelimeler yetseydi bunu tarif etmeye
Akıl durmaz
Yürek bu denli sızlamazdı

Eğer gözyaşları yetseydi bu ateşi söndürmeye
Dil kurumaz
Beden bu denli küle dönmezdi

Hangi taşı kaldırsanız
Ciğerimin bir parçası ordan çıkıyor
Kepçelerin her darbesi
Sessizliğimi parçalıyor
Eğer gücüm yetseydi
Ayaklarım ellerim bu denli çaresiz kalmazdı

Karanlık hiç bu kadar siyah olmamıştı
Eğer imkanım olsaydı
Avuçlarımda ışık toplar koşardım
Belki bir melek yüzü aydınlatmaya yeterdi

Acımız ne büyük
İnsana uyuması bu kadar zor
Uyanması bu kadar acı vermezdi
Gözler bu denli çaresiz bakmazdı

Soğuk bu kadar düşman görülmedi
Eğer mümkün olsaydı
Sıcak sarılmalar toplardım
kucak kucak
Üşüyen onca minik yürekleri sarardım

Ben artık
Nasıl limonata içeyim
Nasıl köfte ekmek yiyeyim
Ve nasıl
Kana kana su içeyim
Eğer bir duam kabul olsaydı
Bir silgi isterdim
Bir de kalem
Ya bu acıyı silerdim
Yada büyük bir mutluluk yazardım

Eğer bir gün
Bu şehirlerin imarı olacaksa
Her sokağın ismini
Sesimi duyan varmı diye yazsınlar
Tüm insanlar ogün
belki bugün duyulmayan onca sesi
Saygıyla ansınlar
Vesselam......