Saat sabaha karşı dört on yedi
Bir kara bulut çökyü vatanımın üstüne
Avuçlarımı beton parçacıkları kanatırken
Yüreğim mavinin özgürlüğünü arıyordu
"Kimse varmı"diyen sesleri duydukça
Baş eğmiyor,ölüme direniyordu yorgun bedenim
Kimler gelip geçmiyordu ki gözlerimin ömünden
Epeyce zamanım vardı,gün ışığını görmeyi beklerken
Bir umut vardı yine de yüreğimi çoşturan,
Kelimeler anlamını yitiriyordu
Buz gibi hava,eserken bir deli poyraz
Yüreğimin kırıntıları karıştı beton yığıntılarına
Bir türkü mırıldanıyordu tozlu dudaklarım
"Bu nasıl maraş al kanlar içinde can veren gardaş"
Kara dumanlar yükselirken,iskenderun limanından
Arnavut kaldırımlarında siliniyordu izlerim
Sözün bittiği yerdeyim,söylenecek sözde kalmadı
Boynu bükük ağıtlar yakıyordu sevenlerim
Enkazın başında dökülürken gözyaşları
Yine de umut vardı,güzelleşen yüreklerde
Uzanan bir eli umutla beklerken
Anılar bir anda kaybolur yalnızlığın koynunda
Kaç yıldız kaydı bu karanlık geceden
Bir tomurcuk açarmı?bu beton yığınları arasından
Yoksa,bir beden mi düşer, toprağın bağrında
Bakışlar deler dağ gibi betonları
Bağrıma batar demir yığınları
Beş sabah çektim,hasretin acılarını
Şubatın altısı unutulmayacak,kitaplara yazılacak
Doksan altı saat,on şubat
Kimbilir kaç kişinin dsha doğum günü olacak
YEŞİLIRMAK

Bir dost için yazadım bu şiiri..allah daha çok uzun ömürler versin....böyle şiirler yazdırma allahım...amin


Şiirimi günün şiirine layık gören şeçki kurulunu teşekkğrlerimi arz ederim. ......