MUTLULUĞUN GÖRÜNTÜSÜ

Bazen takılır insan gecenin bir yerinde.
Bir düş ki sarar kollarına,
alır götürür başka diyarlara!

Aklın “kal” derken-yüreğin “git” der.
Ve sen, sen olmaktan çıkarsın!

Öylesi bir sarmal ki,
hücrelerinde gezinir durur.
Aklın çıkar firara,
yüreğin yangın yeri!

Hadi, ne duruyorsun, git!
Git yüreğinin götürdüğü yere.
Ve bir başınalığı alarak yanına,
ütopik bir düşe yol alırsın!

Duvarda asılı saatin akrebi,
yelkovanla yarışa girer.
Sen ise, ona kavuşma telaşında!

Zaman geçmek bilmez.
Kirpiklerin kanar uçlarından!
Ama umurunda değil ruhunda açılan gedikler!
Her adımda “yaklaştım” derken,
için huzurla dolar!


Gün denen aymaz,
yine aymazlığını yapar ve düşlerini elinden alır!
“Ah!” dersin.
Keşke uykuya dalsaydım.
Keşke öyle bir rüyadan hiç uyanmasaydım.

Ama çok geç!
Reelde kavuşamadığın aşk,
Mutluluk elinden alınmış!
Geride kalan hayatın gerçeğine uyanmak olur.

Sıkarak yumruklarını,
gözlerini ovuşturursun!
Belki bir nebze,
gözümde tüten o özlemin,
o hasletin,
o aşkın açtığı yaralar sağalsın,
acısı dinsin.

Dinsin de huzur bulayım!
Nafile!
Her ovuşturma,
daha da derine indirir kirpiğinde kanamayı!
Ve yanaklarından sızan iyot kokulu gözyaşların
ıslatır dudaklarını!

Replikler hep aynı.
Yine geceden kalma,
bir yanı eksik bir düşle güne hoş geldin!
Sil, silebilirsen gözlerini!
Gözbebeğin dolu, dolu.
Nasıl bozmasın ki mutluluk görüntüsünü!


Efkan ÖTGÜN