Hangi renktin, söyle ve kaçıncı istilasıydı yürek ikliminin…

Dik acılı şiirlerle bezeli yüreğim
Körü körüne sevmekten öte kör noktası şehrin
İlahi dokunuşlar rüya âleminden
Firar eden hayallerle yüklü nemli teninden şiirin
Mokasen binalar inşa ettim
Bir kelamın yitiminde
Geri dönümü olmayan selamın indinde
Yansıyandı yalnızlık
Ve yıldızların koşusu
Demir parmaklıklar ardında geçerken hayatım
Bir mehtap olmanın ruhu saklıydı içimde
Işıldayan gözlerimde yücen kayıklar mı istersin?
Yalnızlığıma bağladığım çaputlar mı…

İklimler devindi yürekteki serinlik dinmedi
İsyanıydı ömrün yazılan her şiir
Kozasında saklı sırlarla dolu şair
Bir nebze de olsun huzur bulduğunu
Semazen göğün eteklerinde vuku bulan sırların mahzeni

İfası zordu bazı şeylerin
İkame eden bir şiir dediğin ne ki?
İmla hatası belki de gizemin
Kolaçan ettiğim kadar önümü arkamı
Ansızın irkildiğim gecenin kör makamı

Dikitlerde saklı hüznüm
Sarkıtlarına asılı ölümün
Güleç bir imgenin peşinde
İfası zor yalnızlığın kurumuş buketi
Mezar taşına yazılı bir isim neticede
Ölümsüzlüğü ihbar eden meleklerin sığınağı

Hazan debdebeli
Yalnızlık sükseli
Yâd edilesi mazi ne ki?
Yaşananların da yanına kar kaldığı
Bir sitemin az ilerisi
Umudun da uçuşan perdesi

Sözcükler delik deşik
Yamalı imgelerin sihrine eşlik eder gök kubbe
Aşkın asası nüktelerde huzur bulur şair
Göçmen kuşların peşine takılır ansızın
Huda’sına âşık sevdalı semazenleri kâinatın
İman gücünde saklı elbet şifresi yalnızlığını
Sonlandıran illa ki Mevla
Kindar gölgelerden alabildiğine uzak
Kandığı kadar insan yalanlara

Ve işte mazlumun yürek yarası
Manzumeler ıssız sözcükler yamalı
Göğün tentesine konan kuşların kırık kanadı
Lakin vardır bir sahip çıkan
İnandığın kadar çıkacağın aydınlığın meali niyazında saklısın
Her düşün her günün her hayalin uzantısı
Umutla yakardığın sadece Tanrı