Hayat, Ölmeyi Öğretecek
Seslen bana gecenin en derininden
Sileyim kederi yüreğimden. Eylüller midir benliğimi üşüten? Hayatı harcayan mıdır yoksa ten? Üşür müsün sen de ben gibi düşlerde Senin de yüreğinde bir kor var mıdır? Döker misin yaşlarını geceden gündüze. Yüzer misin sen de hüzün denizinde? Öğrenmeden daha hayatta dair birkaç kelime Düşer misin yârin kirpiklerinden hiçliğe? Ölüm bana yaşamayı öğretti. Korkar mısın sen de gecenin karanlığından Yakalamaya çalışır mısın güneşi saçlarından? Kırık bir saz mıdır yoksa kadeh midir elinde kalan? Ruhumdur, bir medeniyetin talanından arta kalan. Gül, bana yaprak dökmeyi öğretti. Tan vakti ağarırken sema, kaybolur yıldızlar. Gözlerimdir, her defasında bin yerinden sızlayan. Seslen bana bir kere gecenin en derininden. Sileyim kederi yüreğimden. Yoksa hayat bana ölmeyi öğretecek. M.S./2008 kahramanmaraş |