Takdir-i İlahi neşreden: hâkimiyeti evrenin aşk iken müsebbibi sahip olunası en büyük servetin…

Nidalar sökün etti yakamdan
Yakarası bir direniş cinnet gecelerinden
Arda kalan kırpık bir yıldız gibi
Yalnızlığın meali
Yakardığım inhisarında gecenin,
Körüklü bir düş adeta cehaleti insanın
Kordan bir hüküm verilen
Tek kozu sevgi olmalı oysa beşerin

Adaklar adanası ve ağıtlar yakılası
Üstüne serili bir örtü duaların ses bulan yankısı
Köklü bir direniş aşka sırdaş
Kazıdığımız toprak asla sıra dışı bir terennüm değil
Geldiğimiz ve de gideceğimiz tek mecra
Hissikablelvuku vuku huzura delalet
Aşkla örtüşen her duygu varsın olsun yüreklere zimmetli

Kök hücresi evrenin közünde yalnızlığın
Göğe serili duyguların
Hikmeti
Bazen varsıl bazen yerle yeksan
Miyop gözlerinde sevginin
Elbet seven yürektir en uzağı gören

Renkler delişmen ruhun serenadı
Sözcükler kâinatın beratı
Makbul olan sevecen yüreğin kalburüstü varlığı
Bazen var bazen noksan
Semanın sırları bir bir dökülen
Geceye eşlik eden her yıldız ve mehtap
Karanlığı deler de deler gözleri bilinmezin

Kayıp bir mısra, şairin peşine düştüğü.
Gaipten gelen bir coşku ilhamın gerçeklerle sürtüştüğü
Şair dahi bilemezken neyin hayal neyin gerçek olduğunu
Ritmi yüreğin arsız
Aşkı şairin pervasız
İkaz edense Tanrı bilumum hecede dolan kotası ömrün
Şair ise sonsuzluğu şiirlerle ördüğü kadar
Örüntüsü mevsimin
Bazen kazan kaldıran yüreğin
Kimine göre bir yetim kimine göre bir yitim
Aşkın soytarı varlığı
Özlemle aşılan yollar
Sevdiği kadar şair
Kanıksadığı aykırı duygular

Rotası rağbet gören
Belki de bir rivayet iken mutluluk
Rüyalardan rüyalara göç ettiği o derinden çağıran ufuk
Andan sökün etti mi hüzün
Genele yayılmış bir döngünün
Müdavimi her insan her ömür
Kayıpların peşinse sinesinde saklı bir ağrı bir araz
Vaktin sonlandığı günbegün arzı endam eden hüsran
Sonun çağrısı oysaki sonsuz addedilmişti yaşam

Varsın kendini kandırsın şair
Dikiş tutturamadığı kadar hayatta şiar
Edindiği umudun hayallere d/okunduğu kadar
Yalnızlığın solgun çehresinde ansızın bir yıldız kayar
Belki doğru belki yanlış lakin son nokta konur
Konaklayan duygulardan zuhur eden o güzergâh
D/okunur d/okunur da nur dolu simasına gök kubbenin
Nasıl ki s/onsuzluk şiirlerde saklı