Yine düştün işte aklıma,bir akşamüstü
Senden sonra yüreğim aşka her daim küstü
Ne zaman seni ansam vicdanım köreliyor
Ne olur git,sen durdukça ruhum can veriyor...

Umudu da ümidi de hepsini al ve git
Artık senin yaşamın ölümün kadar basit
Sana karşı sussam içimde ukte kalacak
Ama konuşursam da kalbin çok kırılacak...

Ben biçareyim artık,unutun beni dostlar
Hep ziyan hep zarar umutsuz yarınlar
Şimdi aklımı unutun kalbimi uyutun
Beni ölümle değil yaşamakla korkutun...

Bir bilseniz yokken var,varken de yok olmayı
Okyanus içinde bir damla gözyaşı aramayı
Dalgalar içinde bir damla yaş arıyoruz
Varlık için,yok olmaya mahkum oluyoruz

Artık tek tutkumuz tek coşkumuz ölmek olmuş
Başka yürekte kendi kendini görmek olmuş
Ne aynalar gösterir beni bana ne de sen
Keşke bir hayal için yok olduğumu bilsen

Belki acırdın bana ve yanıma gelirdin
Yarama,melhem zannetip kendini eklerdin
Hatırlasana ya,hatırlasana o günleri
Çabuk unuttun açıp soldurduğun gülleri

Şimdi kim bakar yüzüme kim bakar kalbime
Şimdi kim dokunabilir masum ellerime
Gözümden akan,bir damla sızı bir damla yaş
Bi gün gözlerimi görmek içinde sen uğraş

Hemen bırakıp gidilir mi onca hatıra
Ben sığdırabilir miyim seni bir satıra
Ne yıllara sığdırdım seni ne şiirlere
Hep acıdım,senle kaybolup giden günlere