ENGELLERİ AŞAMADIK
Buz gibi keskin soğuk kış akşamları
İçimi üşütüyor yokluğunda Yavaş yavaş kara kışlara yaklaşırken Nasılda unutuverdik baharı Umutlara darıldık,unuttuk anıları Yoldaş eyledik yanlızlıkları,karanlıkları Kaptıkdık ruhumuzu serseri rüzgarlara.. Cesur olamadık,göğüs geremedik zorluğa Geçemedik engelleri Büyütemedik yüreğimizdeki çocuksu sevdayı Yenik düştük acımasız zamanlara Hesaplayamadım sensiz geçen günleri yar Seninle neler yaşayabilirdik bir düşünsene Gökyüzümün kara çatılarına baykuşlar tünemiş Tam alışmışken yalnızlığa Girmeyecektin dünyama Yalancı düşler sunmayacaktın uykularıma... Sözün bittiği yerde boynu bükük kalır sevdalar Zehir içer yudum yudum izi kalmaz yüreklerde Afaki olur hep umutlar yalnızlığın koynunda Her sabahı birlikte karşılamak vardı seninle. Gözümü açar açmaz ilk gördüğün sen olmalıydın Benim yüzümde o mutluluğu görürdün Bu soğuk kış akşamlarında El ele dolaşırdık bu kentin sokaklarında Bakışlara aldırmadan sarılıp öpebilirdim seni Gözlerim dargın artık yaşanmamış her ana. Sürgün yedim ayazlara mahkum odamda YEŞİLIRMAK |