İNSANOĞLU
Küçük menfaatleri kâr sayardım
Herkesi saf görüp faydalanırdım Küçücük yavruna haram kazandın İnsanoğlu nereye gidersin böyle Yetim, yoksul hakkı demeden yiyen Kötülüğü bilen iyilik bilmeyen Servetini günden güne büyüten İnsanoğlu nereye gidersin böyle Ağlanacak haline gülersin Sanki dünyada ebedisin Ölüm gelince kapına bir gün Ne yaptım deyip te dönmeyeceksin O gözlerine toprak dolacak Servetin senden ayrı kalacak Kefenin yanında kârın olacak İnsanoğlu nereye gidersin böyle Bakacaksın bedenin cansız yatıyor Sevenlerin nara çığlık atıyor Hoca gelmiş bedenini yıkıyor İnsanoğlu nereye gidersin böyle Kefeni giyipte girince kabre Eyvah! diye başını vuracaksın kabre Amel defterin açılınca o an Düşüneceksin nereden nereye. Yücel BAŞYİĞİT |