Daha on altı yaşındaydım
Yine bir akşam oturdum bir bankın üzerine
Elimde gazete kağıdına sarılmış
Bir bira kutusu, yine yudumluyordum
Tekerlekli sandalyede bir teyze
Ve arabayı süren kocası geldi yanıma
Amcada bankın üzerine oturdu
Şöyle bir süzdüler beni
Aralarında fısıldaştılar
Oğlum yavrum dedi amca
O içtiğin tahmin ettiğimiz şey mi dedi
Utanarak evet dedim evet
Peki yavrum neden içiyorsun dedi
Amca dedim sen en çok kimi severdin
Babamı, annemi eşimi ve çovuklarımı
En çok kimi örnek alırdın dedim
Babamı dedi
Baban sizleri sevip bakarmıydı dedim
Bunları neden sordun dedi
Bende babamı örnek aldım
Biliyorum iyi değil ama babamı dedim
Neden iyi değil babalar evlatlarını sever
Onların kötü olmalarını istemezler dedi
Ama benim babam bizlere hiç para vermezki
Ne yiyip ne içiyorsunuz demez
Ne giyiyorsunuz demez
Bir uçkuru var birde birası arkasından yalanları
Babam kendi açıklarını örtmek için
Sürekli başkalarının açıklarını arardı
Özellikle annemizin
Annemizin doğru söylediği herşeyde
Yaptığı herşeyde sanki ona üstünlük sağlardı
Babamda bunu kabullenemezdi çünkü
Herşeyi kendinin bildiği gibi sanır
Yalanları bile doğru sayardı
Çünkü işine öyle geliyordu
Uçkuru için içkisi için
Çok sevdiği insanları bile kırardı
Peki baban hiç iyi birşey öğretmedi mi ? dedi amca
Babam doğru birşey bilmezdi ki
Ahireti, cenneti, cehennemi bilmez
İyiliği, doğruluğu, sevabı bilmez
O hep yanlışları bilir
Kendisi doğru birşey bilmezdi ki bize öğretsin
Doğruyu başkalarından öğrenecek bile olsak
Ona da mani olur
Annem doğru söyledikçe dayak yerdi
Ben açık kadınları seviyorum derdi babam
Açılacaksın derdi anneme
Derken annem sigaraya başladı
Babamın arkadaşları geldi derken
Babamın birlikte olduğu kadınların, eşleri geldi derken
Ve bile bile kötü yola itti annemide
Kötü yollu oldu annem
Ben kötü oldum
Kardeşim kötü oldu
Kimin yüzünden
İnsanlığı bilmeyen
İnsanlıktan nasibini almayan babam yüzünden
Baba sen kimsin biliyormusun diyorum
Ben mi ben diyor susuyor
Ben cevaplıyorum
Sen kocaman, kocaman bir hiçsin.

Yücel BAŞYİĞİT