KOŞMA (KÜL OLUR)
Yârin yüzü bana bir kez gülerse,
Gülüşü sahrama esen yel olur. Her geçen gün benden uzak kalırsa, Akar gözüm yaşı, durmaz, göl olur. Bir türlü görmedim baharı, yazı, Yâri görmek için ettim niyazı, Dilinde türküler, elinde sazı, Sözleri ağzımda şeker, bal olur. Ömrüm yârin nazın çekmekle geçer, Gözleri etrafa ışıklar saçar, Yaklaştıkça ona, o benden kaçar, Gider başkasına, gayrı el olur. Gidenin ardından ağıt yakılır, Ağardı saçlarım, tel tel dökülür, Gül bahçesi viran olur, yıkılır, Bülbül susar, gönül susar, lâl olur. Gönül ayrılığa dayanmaz gayrı, Bu derin rüyadan uyanmaz gayrı, Söylenen yalana inanmaz gayrı, Bundan böyle dağlar bana yol olur. Hezârî der gönül kahır çekmesin, Kimsenin gözünden yaşlar akmasın, Aşıkları aşkın nârı yakmasın, Aslı ile Kerem yanar, kül olur. |